Het ongeluk

21 augustus 2018     

Ik was blij, heel blij, zo blij die dag en ik wilde uitdelen van mijn blijdschap, het liefst de hele stad en iedereen, overal kon ik wel aanbellen en bloemen bezorgen. Here  vroeg ik maar aan wie mag ik schenken vandaag, nu aan wie Heer? Ik hoorde geef ijs aan de man beneden, de man die hard aan het werk is, de man van Precies-bouw. Wauw wat mooi wat wilde ik dat graag doen. De man die me al was opgevallen, opgevallen door de mooie naam van zijn bedrijf, want wanneer je je bedrijf zo`n naam geeft dan zegt dat natuurlijk alles over jezelf, over wie je bent en waar je voor staat, gewoon precies en heel nauwkeurig zijn en er geen rommeltje van maken, maar maken je  opdracht precies tot op de centimeter exact, dat moest deze man doen dat kon niet anders, anders had hij niet deze naam aan zijn bedrijf gegeven en deze man de man van Precies-bouw mocht ik namens Jezus een verkoeling aanbieden. Blij zo blij was ik met deze opdracht. Ik belde aan en gaf hem ijs en het enige wat hij zei was, wat lief wat lief wat lief van u. Deze boom van een man, was zo blij met dit gebaar en die blijdschap sprong helemaal over op mij en ik werd nog blijer dan ik al was van deze daad.

Die jubel werd wreed en zeer pijnlijk verstoord. Ik werd op de grond gegooid, gesmakt met een kracht die groot was heel groot. Pijn voelde ik heel veel pijn, pijn die stroomde door me heen. Het was een scooter wat me vol raakte en me gooide op de grond. De klap was enorm. Ik lag daar en het voelde of ik zo in een diepe diepe slaap zou kunnen vallen, terwijl de pijn door mijn lichaam trok en zo probeerde om al mijn blijdschap van me af te pakken en me zo over te leveren aan ongekende pijn, met de bedoeling me in wanhoop te storten. Maar toen, toen ik mijn ogen opendeed, stond daar een man, een politie agent die met zoveel zorg vroeg, hoe gaat het met u? even daarna keek ik in de ogen van nog een vriendelijke man een ambulance broeder, die vroeg ook hoe gaat het mevrouw, hoe gaat het? Ik was verbaasd hoe kon dit in een mum van tijd werd ik omgeven door zorg, zo een liefdevolle zorg van vier mannen die hun vak zo goed verstonden. Hoe was het mogelijk het was alsof ik gevallen was in de handen van deze zeer bekwame zorgzame handen en dat, die ontroering die intense ontroering, dat doorstroomde me helemaal en verdreef als het ware een stuk van de pijn.

Ik werd aan gereden maar HIJ zorgde voor zorg, de beste de aller beste zorg. De agenten en de ambulance broeders die ik zo bedankte voor hun zijn en voor hun zo intens liefdevolle zorg aan mij en de woorden die ze spraken. Ze zeiden -en zo was het- wij moesten hier zijn voor u. De agent die het eerst bij me knielde vertelde hij was agent uit een andere stad, ik kwam hier langs en zag u liggen op de grond en kon niet doorrijden, de ambulance reed langs zag mij liggen op de grond en kon niet doorrijden. HIJ had deze mensen voor mij daar langs laten rijden, langs de plek des onheils, nauwelijks kon ik bevatten deze zorg. Toen bracht de agent uit de andere stad me naar huis. De mevrouw die me aangereden had, stond er nog en vroeg of ik boos op haar was, nee zei ik absoluut niet, hier kunt u niets aan doen, kom maar bij van de schrik want die zult u ook hebben net als ik. De vriendelijke agent zei tegen haar, stuur haar bloemen want de klap was groot. Toen ging ik bij hem in de auto en het volgende gebeurde. Hij reed in een slakke gang zo vreselijk voorzichtig elke hobbel hij ging er stapvoets overheen, ik zei wat rijdt u ontzettend voorzichtig, hij zei ik wil niet dat u nog meer pijn krijgt door mijn rijgedrag, want u moet wel overal pijn hebben, ik zei wat denkt u na bij elk woord wat u zegt en bij alles wat u doet ik ben er helemaal ontroerd van. Hij had met mij te doen en dat merkte ik aan alles.  Hij zei wat zal uw man schrikken wanneer hij u zo ziet, ik zei nee dat doet hij niet want ik heb niet een man, kinderen dan vroeg hij heeft u die wel?, ja die heb ik wel maar zie ze niet, -ze zijn in verkeerde handen en wie haalt ze daar uit-.Hij zei wat een pijn moet u gehad hebben en hebben. Hij met zijn collega die op mijn fiets reed brachten me naar boven, zeggend tegen de buurvrouw die beneden stond, zorg voor haar let op haar ze heeft een hele klap gemaakt en kook voor haar. Wat een liefdevolle instructies deelde hij uit, maar ze kwamen ze niet na., het werd ze voorgekauwd hoe om te gaan met iemand die pijn heeft en toch ze kregen het niet voor elkaar goed te doen. Deze man deze agent is een zeer vermogend man, hij verstaat leed en weet precies wat daar aan te doen net als de andere zo liefdevolle goede verzorgers. 

Dank u wel lieve lieve mensen ik ben u zo dankbaar dat u er was op het exact juiste precieze moment. Uw zorg ik heb er van genoten. Ook de assistente die me een tetanus prik gaf was één en al zorg oor en liefde, het heeft me zo GOED gedaan. Dank u wel allemaal!!

Thuis gekomen kon ik alleen maar liggen uitrusten en slapen en wonden verzorgen - slapen en nog es slapen terwijl mijn hart overvloeide van dankbaarheid voor wat HIJ voor mij gedaan had, wat een bescherming wat een leiding en wat een liefde, wat heeft HIJ  me goed gedaan door zulke mensen om me heen te plaatsen. DANK U WEL Lieve zo intens goede HEER!!!